长相思（相思长相思）

长相思（相思长相思）原文：

(3)陆贽：任翰林学士、宰相，后受谗被贬，著有《翰苑集》，亦名《陆宣公奏议》。唐德宗时，宰相陆贽为政清廉，从来不收受任何馈赠。在与地方藩镇官员的交往中更是从不言利，分外之财分毫不取。陆贽的母亲去世，在3年的丁忧期间，各地藩镇都纷纷赠送厚礼，数量达几百份，可他硬是一份没收。对此，一些想通过送礼巴结他这位朝中重臣的地方官员便老大不满，埋怨他不近人情。这种声音传到德宗的耳朵里，德宗也觉得陆贽“清慎太过”，便私下里对陆贽说：“卿清慎太过，诸道馈遗，一概拒绝，恐事情不通，如鞭靴之类，受亦无伤。”意思是说，过于清慎廉洁，拒绝地方各级官员的馈赠，恐怕有些过分。可以不收受贵重物品，接受点儿诸如马鞭、靴鞋之类的小礼物总还是可以的。然而，陆贽却有自己的看法。他认为：“利于小者必害于大，贿道一开，展转滋甚，鞭靴(...)
⑶经纶：《易经·屯卦》：“君子以经纶。”经纶：喻治理国家。
主题　　“洞庭天下水，岳阳天下楼。”一提起岳阳楼，人们就会很自然地想起千古名臣范仲淹，千古名文《岳阳楼记》， 想到其中表明范仲淹宽阔胸襟的句子“不以物喜，不以己悲”，还会赞颂他“先天下之忧而忧，后天下之乐而乐”的政治抱负和生活态度。可以说，人们把太多的目光和关注给了范仲淹，而很少会有人想到功不可没的滕子京。既是自勉，又是与友人共勉。
人的一生忧愁苦难是从识字开始的，因此，只要能写能认自己的姓名就可以了。更何况用草书来夸耀书法的神奇和快速，让人看了模糊恍惚令人发愁。我每每自笑曾经爱好草书，不想你也有这个“毛病”，不知道哪年才能病愈？还说这里面有什么最大的快乐，非常称心合意，和庄子的逍遥游没有什么不同。最近，先生建造了醉墨堂，就像啜饮美酒能消愁销除烦恼一样。看先生这个样子，我才领会到柳宗元说得不错：嗜好土炭的病人吃起土炭就像美味佳肴一样。先生在书法艺术也可以说达到了最高境界，用坏的笔堆在墙边像山丘一样高。兴致来时，挥动笔墨多少纸都用得完，就好像骏马一转眼就踏遍九州大地。我的书法都是凭借想象力创造的，本来就没有什么章法，一点一画随手写来，也懒得去仔细推敲琢磨。为什么我的随口议论独独被先生所容纳，就连只字片纸也会收藏起来？如果用“不低于钟繇、张芝”来评价先生，先生完全当得起；如果用“向下和罗晖、赵袭差不多”来评价我，我似乎还要好些。从今后，先生不用再像张芝那样临池苦学，池水(...)
看尉迟人生的威风也那气概，腹隐着兵书也那战策，可知道名震着乾坤也那世界。俺这里虽然是有纪纲，知兴败，那里讨尉迟这般样一个身材！
（周舍同外旦上，云）自家周舍是也。我骑马一世，驴背上失了一脚。我为娶这妇人呵，整整磨了半截舌头，才成得事。如今着这妇人上了轿，我骑了马，离了汴京，来到郑州。让他轿子在头里走，怕那一般的舍人说："周舍娶(...)
黄莺巢居在密叶之间，柳絮轻轻飘落在湖面。斜阳已近暗淡，断桥处有返家的归船。还能有几番春游？赏花又要等到明年。春风且陪伴着蔷薇留住吧，因为等到蔷薇开花时，春光已经非常可怜。更令人感觉凄楚不堪，掩隐在万绿丛中的西泠桥畔，昔日是何等的热闹喧阗，如今却只留下一抹荒寒的暮烟。当年栖息在朱门大(...)
诗写诸葛亮之威、之智、之才、之功，不是一般的赞颂，而是集中写“恨”字。为突出“恨”字，作者用了抑扬交替的手法。首联说猿鸟畏其军令，风云护其藩篱，极写其威严，一扬；颔联却言其徒有神智，终见刘禅投降，长途乘坐驿车，被送往洛阳，蜀汉归于败亡，一抑；颈联出句称其才真无愧于管仲、乐毅，又一扬；对句写关羽、张飞无命早亡，失却羽翼，又一抑。抑扬之间，似是“自相矛盾”，实则文意连属，一以贯之。以其威智，霸业理应可成，然而时无英主，结果社稷覆亡，一恨；以其才略，出师理应告捷，然而时无良将，结果未捷身死，又一恨。末联“他年锦里经祠庙，梁父吟成恨有馀。”是说，昔日经过锦里（成都城南）诸(...)
鄞有壶天，景传图画，声著海县。四面攒峰，皆七十二，各在窗中见。祥云拥蔽，飞泉缭绕，咫尺似天涯远。如今向、仙家觅得，挈来十洲东畔。
岂不闻一饭莫忘怀，睚眦休成忿。这厮他记小过忘人大恩，这厮他胁底下插柴不自稳，那里也敬老怜贫。他怒嗔嗔，劈手里夺了他银。不争你夺将来了呵。显的我也惨，他也羞，陈虎口床，你也狠。陈虎孩儿。自古以来，有两个贤人，你学一个，休学一个。父亲，您孩儿学那一个？你则学那灵辄般报恩。不学那一个？休学那庞涓般雪恨。休！休！休！我劝您这得时人，可便休笑恰才那失时人。
此诗六章，似是悼念父母的祭歌，分三层意思：首两章是第一层，写父母生养“我”辛苦劳累。头两句以比引出，诗人见蒿与蔚，却错当莪，于是心有所动，遂以为比。莪香美可食用，并且环根丛生，故又名抱娘蒿，喻人成材且孝顺；而蒿与蔚，皆散生，蒿粗恶不可食用，蔚既不能食用又结子，故称牡蒿，蒿、蔚喻不成材且不能尽孝。诗人有感于此，借以自责不成材又不能终养尽孝。后两句承此思言及父母养大自己不易，费心劳力，吃尽苦头。朱熹于此指出：“言昔谓之莪，而今非莪也，特蒿而已。以比父母生我以为美材，可赖以终其身，而今乃不得其养以死。于是乃言父母生我之劬劳而重自哀伤也。”（《诗集传》）中间两章是第二层，写儿子失去双亲的痛苦和父母对儿子的深爱。第三章头两句以瓶喻父母，以罍喻子。因瓶从罍中汲水，瓶空是罍无储水可汲，所以为耻，用以比喻子无以赡养父母，没有尽到应有的孝心而感到羞耻。句中设喻是取瓶罍相资之意，非取大小之义。“鲜民”以下六句诉述失去父母后的孤身生活与感情折磨。汉乐府诗《孤儿行》说“居生不乐，不如早去从(...)
人类进入新石器时代以后，开始出现了原始农业，随之而来也就有了为农业进行祝祷的宗教祭祀活动。这首《伊耆氏蜡辞》便是一个叫伊耆氏(有说即神农氏)的部落首领“腊祭”时的祝辞。“蜡辞”即“腊辞”。蜡辞：周代十二月蜡（腊）祭祝愿之辞，古人每年十二月祭祀百神，感谢众神灵一年来对农作物的福佑并为来年的丰收祈福，称作“腊祭”。由于我国社会长期停滞在以农业(...)

长相思（相思长相思）拼音解读：

(3)lù zhì ：rèn hàn lín xué shì 、zǎi xiàng ，hòu shòu chán bèi biǎn ，zhe yǒu 《hàn yuàn jí 》，yì míng 《lù xuān gōng zòu yì 》。táng dé zōng shí ，zǎi xiàng lù zhì wéi zhèng qīng lián ，cóng lái bú shōu shòu rèn hé kuì zèng 。zài yǔ dì fāng fān zhèn guān yuán de jiāo wǎng zhōng gèng shì cóng bú yán lì ，fèn wài zhī cái fèn háo bú qǔ 。lù zhì de mǔ qīn qù shì ，zài 3nián de dīng yōu qī jiān ，gè dì fān zhèn dōu fēn fēn zèng sòng hòu lǐ ，shù liàng dá jǐ bǎi fèn ，kě tā yìng shì yī fèn méi shōu 。duì cǐ ，yī xiē xiǎng tōng guò sòng lǐ bā jié tā zhè wèi cháo zhōng zhòng chén de dì fāng guān yuán biàn lǎo dà bú mǎn ，mái yuàn tā bú jìn rén qíng 。zhè zhǒng shēng yīn chuán dào dé zōng de ěr duǒ lǐ ，dé zōng yě jiào dé lù zhì “qīng shèn tài guò ”，biàn sī xià lǐ duì lù zhì shuō ：“qīng qīng shèn tài guò ，zhū dào kuì yí ，yī gài jù jué ，kǒng shì qíng bú tōng ，rú biān xuē zhī lèi ，shòu yì wú shāng 。”yì sī shì shuō ，guò yú qīng shèn lián jié ，jù jué dì fāng gè jí guān yuán de kuì zèng ，kǒng pà yǒu xiē guò fèn 。kě yǐ bú shōu shòu guì zhòng wù pǐn ，jiē shòu diǎn ér zhū rú mǎ biān 、xuē xié zhī lèi de xiǎo lǐ wù zǒng hái shì kě yǐ de 。rán ér ，lù zhì què yǒu zì jǐ de kàn fǎ 。tā rèn wéi ：“lì yú xiǎo zhě bì hài yú dà ，huì dào yī kāi ，zhǎn zhuǎn zī shèn ，biān xuē (...)
⑶jīng lún ：《yì jīng ·tún guà 》：“jun1 zǐ yǐ jīng lún 。”jīng lún ：yù zhì lǐ guó jiā 。
zhǔ tí 　　“dòng tíng tiān xià shuǐ ，yuè yáng tiān xià lóu 。”yī tí qǐ yuè yáng lóu ，rén men jiù huì hěn zì rán dì xiǎng qǐ qiān gǔ míng chén fàn zhòng yān ，qiān gǔ míng wén 《yuè yáng lóu jì 》， xiǎng dào qí zhōng biǎo míng fàn zhòng yān kuān kuò xiōng jīn de jù zǐ “bú yǐ wù xǐ ，bú yǐ jǐ bēi ”，hái huì zàn sòng tā “xiān tiān xià zhī yōu ér yōu ，hòu tiān xià zhī lè ér lè ”de zhèng zhì bào fù hé shēng huó tài dù 。kě yǐ shuō ，rén men bǎ tài duō de mù guāng hé guān zhù gěi le fàn zhòng yān ，ér hěn shǎo huì yǒu rén xiǎng dào gōng bú kě méi de téng zǐ jīng 。jì shì zì miǎn ，yòu shì yǔ yǒu rén gòng miǎn 。
rén de yī shēng yōu chóu kǔ nán shì cóng shí zì kāi shǐ de ，yīn cǐ ，zhī yào néng xiě néng rèn zì jǐ de xìng míng jiù kě yǐ le 。gèng hé kuàng yòng cǎo shū lái kuā yào shū fǎ de shén qí hé kuài sù ，ràng rén kàn le mó hú huǎng hū lìng rén fā chóu 。wǒ měi měi zì xiào céng jīng ài hǎo cǎo shū ，bú xiǎng nǐ yě yǒu zhè gè “máo bìng ”，bú zhī dào nǎ nián cái néng bìng yù ？hái shuō zhè lǐ miàn yǒu shí me zuì dà de kuài lè ，fēi cháng chēng xīn hé yì ，hé zhuāng zǐ de xiāo yáo yóu méi yǒu shí me bú tóng 。zuì jìn ，xiān shēng jiàn zào le zuì mò táng ，jiù xiàng chuò yǐn měi jiǔ néng xiāo chóu xiāo chú fán nǎo yī yàng 。kàn xiān shēng zhè gè yàng zǐ ，wǒ cái lǐng huì dào liǔ zōng yuán shuō dé bú cuò ：shì hǎo tǔ tàn de bìng rén chī qǐ tǔ tàn jiù xiàng měi wèi jiā yáo yī yàng 。xiān shēng zài shū fǎ yì shù yě kě yǐ shuō dá dào le zuì gāo jìng jiè ，yòng huài de bǐ duī zài qiáng biān xiàng shān qiū yī yàng gāo 。xìng zhì lái shí ，huī dòng bǐ mò duō shǎo zhǐ dōu yòng dé wán ，jiù hǎo xiàng jun4 mǎ yī zhuǎn yǎn jiù tà biàn jiǔ zhōu dà dì 。wǒ de shū fǎ dōu shì píng jiè xiǎng xiàng lì chuàng zào de ，běn lái jiù méi yǒu shí me zhāng fǎ ，yī diǎn yī huà suí shǒu xiě lái ，yě lǎn dé qù zǎi xì tuī qiāo zhuó mó 。wéi shí me wǒ de suí kǒu yì lùn dú dú bèi xiān shēng suǒ róng nà ，jiù lián zhī zì piàn zhǐ yě huì shōu cáng qǐ lái ？rú guǒ yòng “bú dī yú zhōng yáo 、zhāng zhī ”lái píng jià xiān shēng ，xiān shēng wán quán dāng dé qǐ ；rú guǒ yòng “xiàng xià hé luó huī 、zhào xí chà bú duō ”lái píng jià wǒ ，wǒ sì hū hái yào hǎo xiē 。cóng jīn hòu ，xiān shēng bú yòng zài xiàng zhāng zhī nà yàng lín chí kǔ xué ，chí shuǐ (...)
kàn wèi chí rén shēng de wēi fēng yě nà qì gài ，fù yǐn zhe bīng shū yě nà zhàn cè ，kě zhī dào míng zhèn zhe qián kūn yě nà shì jiè 。ǎn zhè lǐ suī rán shì yǒu jì gāng ，zhī xìng bài ，nà lǐ tǎo wèi chí zhè bān yàng yī gè shēn cái ！
（zhōu shě tóng wài dàn shàng ，yún ）zì jiā zhōu shě shì yě 。wǒ qí mǎ yī shì ，lǘ bèi shàng shī le yī jiǎo 。wǒ wéi qǔ zhè fù rén hē ，zhěng zhěng mó le bàn jié shé tóu ，cái chéng dé shì 。rú jīn zhe zhè fù rén shàng le jiào ，wǒ qí le mǎ ，lí le biàn jīng ，lái dào zhèng zhōu 。ràng tā jiào zǐ zài tóu lǐ zǒu ，pà nà yī bān de shě rén shuō ："zhōu shě qǔ (...)
huáng yīng cháo jū zài mì yè zhī jiān ，liǔ xù qīng qīng piāo luò zài hú miàn 。xié yáng yǐ jìn àn dàn ，duàn qiáo chù yǒu fǎn jiā de guī chuán 。hái néng yǒu jǐ fān chūn yóu ？shǎng huā yòu yào děng dào míng nián 。chūn fēng qiě péi bàn zhe qiáng wēi liú zhù ba ，yīn wéi děng dào qiáng wēi kāi huā shí ，chūn guāng yǐ jīng fēi cháng kě lián 。gèng lìng rén gǎn jiào qī chǔ bú kān ，yǎn yǐn zài wàn lǜ cóng zhōng de xī líng qiáo pàn ，xī rì shì hé děng de rè nào xuān tián ，rú jīn què zhī liú xià yī mò huāng hán de mù yān 。dāng nián qī xī zài zhū mén dà (...)
shī xiě zhū gě liàng zhī wēi 、zhī zhì 、zhī cái 、zhī gōng ，bú shì yī bān de zàn sòng ，ér shì jí zhōng xiě “hèn ”zì 。wéi tū chū “hèn ”zì ，zuò zhě yòng le yì yáng jiāo tì de shǒu fǎ 。shǒu lián shuō yuán niǎo wèi qí jun1 lìng ，fēng yún hù qí fān lí ，jí xiě qí wēi yán ，yī yáng ；hàn lián què yán qí tú yǒu shén zhì ，zhōng jiàn liú chán tóu jiàng ，zhǎng tú chéng zuò yì chē ，bèi sòng wǎng luò yáng ，shǔ hàn guī yú bài wáng ，yī yì ；jǐng lián chū jù chēng qí cái zhēn wú kuì yú guǎn zhòng 、lè yì ，yòu yī yáng ；duì jù xiě guān yǔ 、zhāng fēi wú mìng zǎo wáng ，shī què yǔ yì ，yòu yī yì 。yì yáng zhī jiān ，sì shì “zì xiàng máo dùn ”，shí zé wén yì lián shǔ ，yī yǐ guàn zhī 。yǐ qí wēi zhì ，bà yè lǐ yīng kě chéng ，rán ér shí wú yīng zhǔ ，jié guǒ shè jì fù wáng ，yī hèn ；yǐ qí cái luè ，chū shī lǐ yīng gào jié ，rán ér shí wú liáng jiāng ，jié guǒ wèi jié shēn sǐ ，yòu yī hèn 。mò lián “tā nián jǐn lǐ jīng cí miào ，liáng fù yín chéng hèn yǒu yú 。”shì shuō ，xī rì jīng guò jǐn lǐ （chéng dōu chéng nán ）zhū (...)
yín yǒu hú tiān ，jǐng chuán tú huà ，shēng zhe hǎi xiàn 。sì miàn zǎn fēng ，jiē qī shí èr ，gè zài chuāng zhōng jiàn 。xiáng yún yōng bì ，fēi quán liáo rào ，zhǐ chǐ sì tiān yá yuǎn 。rú jīn xiàng 、xiān jiā mì dé ，qiè lái shí zhōu dōng pàn 。
qǐ bú wén yī fàn mò wàng huái ，yá zì xiū chéng fèn 。zhè sī tā jì xiǎo guò wàng rén dà ēn ，zhè sī tā xié dǐ xià chā chái bú zì wěn ，nà lǐ yě jìng lǎo lián pín 。tā nù chēn chēn ，pī shǒu lǐ duó le tā yín 。bú zhēng nǐ duó jiāng lái le hē 。xiǎn de wǒ yě cǎn ，tā yě xiū ，chén hǔ kǒu chuáng ，nǐ yě hěn 。chén hǔ hái ér 。zì gǔ yǐ lái ，yǒu liǎng gè xián rén ，nǐ xué yī gè ，xiū xué yī gè 。fù qīn ，nín hái ér xué nà yī gè ？nǐ zé xué nà líng zhé bān bào ēn 。bú xué nà yī gè ？xiū xué nà páng juān bān xuě hèn 。xiū ！xiū ！xiū ！wǒ quàn nín zhè dé shí rén ，kě biàn xiū xiào qià cái nà shī shí rén 。
cǐ shī liù zhāng ，sì shì dào niàn fù mǔ de jì gē ，fèn sān céng yì sī ：shǒu liǎng zhāng shì dì yī céng ，xiě fù mǔ shēng yǎng “wǒ ”xīn kǔ láo lèi 。tóu liǎng jù yǐ bǐ yǐn chū ，shī rén jiàn hāo yǔ wèi ，què cuò dāng é ，yú shì xīn yǒu suǒ dòng ，suí yǐ wéi bǐ 。é xiāng měi kě shí yòng ，bìng qiě huán gēn cóng shēng ，gù yòu míng bào niáng hāo ，yù rén chéng cái qiě xiào shùn ；ér hāo yǔ wèi ，jiē sàn shēng ，hāo cū è bú kě shí yòng ，wèi jì bú néng shí yòng yòu jié zǐ ，gù chēng mǔ hāo ，hāo 、wèi yù bú chéng cái qiě bú néng jìn xiào 。shī rén yǒu gǎn yú cǐ ，jiè yǐ zì zé bú chéng cái yòu bú néng zhōng yǎng jìn xiào 。hòu liǎng jù chéng cǐ sī yán jí fù mǔ yǎng dà zì jǐ bú yì ，fèi xīn láo lì ，chī jìn kǔ tóu 。zhū xī yú cǐ zhǐ chū ：“yán xī wèi zhī é ，ér jīn fēi é yě ，tè hāo ér yǐ 。yǐ bǐ fù mǔ shēng wǒ yǐ wéi měi cái ，kě lài yǐ zhōng qí shēn ，ér jīn nǎi bú dé qí yǎng yǐ sǐ 。yú shì nǎi yán fù mǔ shēng wǒ zhī qú láo ér zhòng zì āi shāng yě 。”（《shī jí chuán 》）zhōng jiān liǎng zhāng shì dì èr céng ，xiě ér zǐ shī qù shuāng qīn de tòng kǔ hé fù mǔ duì ér zǐ de shēn ài 。dì sān zhāng tóu liǎng jù yǐ píng yù fù mǔ ，yǐ léi yù zǐ 。yīn píng cóng léi zhōng jí shuǐ ，píng kōng shì léi wú chǔ shuǐ kě jí ，suǒ yǐ wéi chǐ ，yòng yǐ bǐ yù zǐ wú yǐ shàn yǎng fù mǔ ，méi yǒu jìn dào yīng yǒu de xiào xīn ér gǎn dào xiū chǐ 。jù zhōng shè yù shì qǔ píng léi xiàng zī zhī yì ，fēi qǔ dà xiǎo zhī yì 。“xiān mín ”yǐ xià liù jù sù shù shī qù fù mǔ hòu de gū shēn shēng huó yǔ gǎn qíng shé mó 。hàn lè fǔ shī 《gū ér háng 》shuō “jū shēng bú lè ，bú rú zǎo qù cóng (...)
rén lèi jìn rù xīn shí qì shí dài yǐ hòu ，kāi shǐ chū xiàn le yuán shǐ nóng yè ，suí zhī ér lái yě jiù yǒu le wéi nóng yè jìn háng zhù dǎo de zōng jiāo jì sì huó dòng 。zhè shǒu 《yī qí shì là cí 》biàn shì yī gè jiào yī qí shì (yǒu shuō jí shén nóng shì )de bù luò shǒu lǐng “là jì ”shí de zhù cí 。“là cí ”jí “là cí ”。là cí ：zhōu dài shí èr yuè là （là ）jì zhù yuàn zhī cí ，gǔ rén měi nián shí èr yuè jì sì bǎi shén ，gǎn xiè zhòng shén líng yī nián lái duì nóng zuò wù de fú yòu bìng wéi lái nián de fēng shōu qí fú ，chēng zuò “là jì ”。yóu yú wǒ guó shè huì zhǎng qī tíng zhì zài yǐ nóng yè (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

人类进入新石器时代以后，开始出现了原始农业，随之而来也就有了为农业进行祝祷的宗教祭祀活动。这首《伊耆氏蜡辞》便是一个叫伊耆氏(有说即神农氏)的部落首领“腊祭”时的祝辞。“蜡辞”即“腊辞”。蜡辞：周代十二月蜡（腊）祭祝愿之辞，古人每年十二月祭祀百神，感谢众神灵一年来对农作物的福佑并为来年的丰收祈福，称作“腊祭”。由于我国社会长期停滞在以农业(...)
丙辰年的中秋节，高兴地喝酒直到第二天早晨，喝(...)
俺这暖烘烘锦被窝，(...)
邯郸陌上三月春，暮行逢见一妇人。

相关赏析

共乐春台，携手蓬莱小。同倾祷。愿春不老。岁岁寻芳草。
鄞有壶天，景传图画，声著海县。四面攒峰，皆七十二，各在窗中见。祥云拥蔽，飞泉缭绕，咫尺似天涯远。如今向、仙家觅得，挈来十洲东畔。
匹夫而为百世师，一言而为天下法。是皆有以参天地之化，关盛衰之运，其生也有自来，其逝也有所为。故申、吕自岳降，傅说为列星，古今所传，不可诬也。孟子曰：“我善养吾浩然之气。”是气也，寓于寻常之中，而塞乎天地之间。卒然遇之，则王公失其贵，晋、楚失其富，良、平失其智，贲、育失其勇，仪、秦失其辩。是孰使之然哉？其必有不依形而立，不恃力而行，不待生而存，不随死而亡者矣。故在天为星辰，在地为河岳，幽则为鬼神，而明则复为人。此理之常，无足怪者。 　　自东汉以来，道丧文弊，异端并起，历唐贞观、开元之盛，辅以房、杜、姚、宋而不能救。独韩文公起布衣，谈笑而麾之，天下靡然从公，复归于正，盖三百年于此矣。文起八代之衰，而道济天下之溺；忠犯人主之怒，而勇夺三军之帅：此岂非参天地，关盛衰，浩然而独存者乎？ 　　盖尝论天人之辨，以谓人无所不至，惟天不容伪。智可以欺王公，不可以欺豚鱼；力可以得天下，不可以得匹夫匹妇之心。故公之精诚，能开衡山之云，而不能回宪宗之惑；能驯鳄鱼之暴，而不能弭皇甫镈、李逢吉之谤；能信于南海之民，庙食百世，而不能使其身一日安于朝廷之上。盖公之所能者天也，其所不能者人也。 　　始潮人未知学，公命进士赵德为之师。自是潮之士，皆笃于文行，延及齐民，至于今，号称易治。信乎孔子之言，“君子学道则爱人，小人学道则易使”也。潮人之事公也，饮食必祭，水旱疾疫，凡有求必祷焉。而庙在刺史公堂之后，民以出入为艰。前太守欲请诸朝作新庙，不果。元佑五年，朝散郎王君涤来守是邦。凡所以养士治民者，一以公为师。民既悦服，则出令曰：“愿新公庙者，听！”民欢趋之，卜地于州城之南七里，期年而庙成。 　　或曰：“公去国万里，而谪于潮，不能一岁而归。没而有知，其不眷恋于潮也，审矣。”轼曰：“不然！公之神在天下者，如水之在地中，无所往而不在也。而潮人独信之深，思之至，焄蒿凄怆，若或见之。譬如凿井得泉，而曰水专在是，岂理也哉？”元丰七年，诏拜公昌黎伯，故榜曰：“昌黎伯韩文公之庙。”潮人请书其事于石，因作诗以遗之，使歌以祀公。其(...)
乞情恕，听拜禀：自与山妻合卺婚，才与他半载同衾，一旦凤拆鸾分。他抱冤守节先亡殒，我辜恩再娶心何忍？须知行短天教一世贫。
“春秋多佳日”。“山亭水榭”的风光当分外迷人，但词人却以极冷漠的笔调作出此词，因为“良辰美景奈何天”，消除不了“凤帏”中之“寂寞”——独处无郎，还有什么赏心乐事可言呢？“凤帏”句使人联想到李商隐《(...)
允也天子，降予卿士。

作者介绍

包恢 包恢（1182-1268），字宏父，一字道夫，号宏斋，宋建昌南城（今属江西）人。刑部尚书。以廉吏，政绩显著著称，同时他也是文学批评家。